Γεια σας γαριδάκια!
Τι μου κάνετε;Ελπίζω να είστε όλοι καλά!Σήμερα θα ήθελα να μιλήσουμε για ένα θέμα που ίσως να μην γνωρίζετε ότι αποτελεί θέμα!
Έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης (η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται σε διαπληκτισμό) αναφέρονται συνέχεια τα ίδια επιχειρήματα;Ή ότι όταν συμμετέχουν πολλά άτομα συχνά το επόμενο που θα πάρει το λόγο θα επαναλάβει λίγο πολύ ότι είπε το προηγούμενο;Αν το έχετε παρατηρήσει,θα αναρωτιέστε και γιατί συμβαίνει σωστά;
Και η απάντησή μου σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ απλή:Δεν είμαστε ακροατές.Πόσες φορές δεν έχουμε διαβάσει ή και γράψει σε μια έκθεση ότι είναι αναγκαίος ο υγιής διάλογος,με επιχειρήματα και όλα τα σχετικά;Συνήθως όμως αυτά που γράφουμε καταλήγουν να είναι απλά όμορφες λέξεις σε ένα χαρτί.Η αλήθεια είναι ότι ως άνθρωποι είμαστε αρκετά εγωιστές και συνήθως θέλουμε να έχουμε πάντα εμείς δίκιο και επομένως τον τελευταίο λόγο σε μια κουβέντα.Μπορεί κατά τη διάρκεια ενός διαπληκτισμού να φαίνεται ότι ακούμε τον άλλον και τα επιχειρήματα που μας εκθέτει αλλά μόλις έρθει και πάλι η σειρά μας να μιλήσουμε,θα είναι σαν να μην τον ακούγαμε τόση ώρα και απλά θα επαναλάβουμε την προηγούμενη μας θέση.Ή ακόμη χειρότερα όταν περιλαμβάνονται περισσότερα άτομα θα συνεχίσουν να αναπαράγουν το ίδιο επιχείρημα ξανά και ξανά.
Αν το παρατηρήσετε αυτό γίνεται πολύ συχνά.Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ακροατές και δεν θα δώσουν βάση σε αυτό που τους λένε γιατί πολύ απλά περιμένουν να τελειώσεις για να πουν εκείνοι το κομμάτι τους ακόμη και αν αποδειχθεί ότι τελικά εσύ έχεις δίκιο.Δεν ακούμε πραγματικά τον άλλον,μένουμε μόνο επιφανειακά στο να "φαίνεται" ότι δίνουμε προσοχή στα λεγόμενά του και μπορεί πραγματικά να μην έχουμε ακούσει και καταλάβει τίποτα από αυτά που θα ήθελε να περάσει.Αλλιώς θα το παρομοίαζα με το μιλάς απέναντι σε έναν βράχο:δεν πρόκειται να πάρεις ποτέ μια απάντηση σωστή.
Εθελοτυφλούμε για πολλά ζητήματα καθημερινά,ας μην φτάνουμε στο σημείο να εθελοτυφλούμε ενώ προσπαθούμε να βρούμε ένα σημείο τομής,μια κοινή πορεία με τον άλλον.Η παροιμία είναι γνωστή:Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει.Ένας υγιής διάλογος,τα σωστά λόγια μπορούν πολλές φορές να έχουν πάνω μας πολύ μεγαλύτερη επίδραση απ' ότι θα είχε η σωματική βία ή ο καταναγκασμός παραδείγματος χάριν.
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να γίνουμε ακροατές;Καθίστε μια στιγμή και ακούστε τον άλλο και αυτά που έχει να σας πει,ακούστε τον πραγματικά,μην βιάζεστε να τελειώσει για να έχετε εσείς τον επόμενο λόγο.Μήπως ήρθε η ώρα να βάλουμε στην άκρη τον όποιο εγωισμό μας και να δώσουμε μια ευκαιρία στον άλλο;Δώστε βάση στα λεγόμενα του συνομιλητή σας,καταλάβετε τον,με λίγα λόγια ακούστε και νομίζω θα εκπλαγείτε από το πόσο κοντά μπορεί να είναι τελικά οι απόψεις σας!
Τι μου κάνετε;Ελπίζω να είστε όλοι καλά!Σήμερα θα ήθελα να μιλήσουμε για ένα θέμα που ίσως να μην γνωρίζετε ότι αποτελεί θέμα!
Έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης (η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται σε διαπληκτισμό) αναφέρονται συνέχεια τα ίδια επιχειρήματα;Ή ότι όταν συμμετέχουν πολλά άτομα συχνά το επόμενο που θα πάρει το λόγο θα επαναλάβει λίγο πολύ ότι είπε το προηγούμενο;Αν το έχετε παρατηρήσει,θα αναρωτιέστε και γιατί συμβαίνει σωστά;
Και η απάντησή μου σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ απλή:Δεν είμαστε ακροατές.Πόσες φορές δεν έχουμε διαβάσει ή και γράψει σε μια έκθεση ότι είναι αναγκαίος ο υγιής διάλογος,με επιχειρήματα και όλα τα σχετικά;Συνήθως όμως αυτά που γράφουμε καταλήγουν να είναι απλά όμορφες λέξεις σε ένα χαρτί.Η αλήθεια είναι ότι ως άνθρωποι είμαστε αρκετά εγωιστές και συνήθως θέλουμε να έχουμε πάντα εμείς δίκιο και επομένως τον τελευταίο λόγο σε μια κουβέντα.Μπορεί κατά τη διάρκεια ενός διαπληκτισμού να φαίνεται ότι ακούμε τον άλλον και τα επιχειρήματα που μας εκθέτει αλλά μόλις έρθει και πάλι η σειρά μας να μιλήσουμε,θα είναι σαν να μην τον ακούγαμε τόση ώρα και απλά θα επαναλάβουμε την προηγούμενη μας θέση.Ή ακόμη χειρότερα όταν περιλαμβάνονται περισσότερα άτομα θα συνεχίσουν να αναπαράγουν το ίδιο επιχείρημα ξανά και ξανά.
Αν το παρατηρήσετε αυτό γίνεται πολύ συχνά.Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ακροατές και δεν θα δώσουν βάση σε αυτό που τους λένε γιατί πολύ απλά περιμένουν να τελειώσεις για να πουν εκείνοι το κομμάτι τους ακόμη και αν αποδειχθεί ότι τελικά εσύ έχεις δίκιο.Δεν ακούμε πραγματικά τον άλλον,μένουμε μόνο επιφανειακά στο να "φαίνεται" ότι δίνουμε προσοχή στα λεγόμενά του και μπορεί πραγματικά να μην έχουμε ακούσει και καταλάβει τίποτα από αυτά που θα ήθελε να περάσει.Αλλιώς θα το παρομοίαζα με το μιλάς απέναντι σε έναν βράχο:δεν πρόκειται να πάρεις ποτέ μια απάντηση σωστή.
Εθελοτυφλούμε για πολλά ζητήματα καθημερινά,ας μην φτάνουμε στο σημείο να εθελοτυφλούμε ενώ προσπαθούμε να βρούμε ένα σημείο τομής,μια κοινή πορεία με τον άλλον.Η παροιμία είναι γνωστή:Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει.Ένας υγιής διάλογος,τα σωστά λόγια μπορούν πολλές φορές να έχουν πάνω μας πολύ μεγαλύτερη επίδραση απ' ότι θα είχε η σωματική βία ή ο καταναγκασμός παραδείγματος χάριν.
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να γίνουμε ακροατές;Καθίστε μια στιγμή και ακούστε τον άλλο και αυτά που έχει να σας πει,ακούστε τον πραγματικά,μην βιάζεστε να τελειώσει για να έχετε εσείς τον επόμενο λόγο.Μήπως ήρθε η ώρα να βάλουμε στην άκρη τον όποιο εγωισμό μας και να δώσουμε μια ευκαιρία στον άλλο;Δώστε βάση στα λεγόμενα του συνομιλητή σας,καταλάβετε τον,με λίγα λόγια ακούστε και νομίζω θα εκπλαγείτε από το πόσο κοντά μπορεί να είναι τελικά οι απόψεις σας!
Stop talking Start listening!