SEPTEMBERS SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι τέλεια και να καλόπεράσατε στις διακοπές σας! Σας ήρθα λίγο αργότερα αυτό τον μήνα γιατί μου έπεσαν πολλά μαζεμένα αλλά επιτέλους επέστρεψα και πιο ανανεωμένη από ποτέ! Σίγουρα θα έχουμε πολλές αναρτήσεις μελλοντικά αυτό θεωρώ πλέον μπορώ να σας το υποσχεθώ. Σήμερα έχουμε κλασικά τη song list του μήνα για να συνεχίσει δυναμικά ο μήνας!

~ September - Earth, Wind and Fire

~ Tu me regardes - Angéle

~ Fragile - Kygo, Labyrinth

~ Pancakes - Clairo

~ Greek Tragedy - The Wombats

~ Sleep on the floor - The Lumineers

~ Coffee - Quinn XCII feat. Marc E. Bassy

~ Striptease - Carwash

~ Little Lion Man - Mumford and Sons

~ Heaven Falls/Fall on me - Surfaces

Ελπίζω να σας αρέσουν και να σας συνοδεύουν στον υπόλοιπο Σεπτέμβρη σας! Εμείς θα τα πούμε ξανά πολύ πολύ σύντομα!See u soon!xoxoxo!!!

AUGUST'S SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να τα περνάτε όμορφα! Όπως φαντάζομαι έχετε καταλάβει ότι κάνω ένα διάλειμμα από το blog αλλά και γενικά από τα πάντα. Βέβαια όλα αυτά θα τα συζητήσουμε σε κάποια επόμενη μελλοντική ανάρτηση αλλά είπα να ενημερώσω μιας και πάντα έχουμε και καινούργια μέλη στην παρέα μας! Φυσικά σκέφτηκα ότι και λόγω των συνθηκών που αντιμετωπίζω έτσι κι αλλιώς κάθε καλοκαίρι κυρίως με το ίντερνετ, είναι δύσκολο να ανεβάζω αναρτήσεις και αποφάσισα ότι καλύτερα θα ήταν να ηρεμήσω λίγο προτού κάνω ένα δυναμικό come bqack! Έτσι αποφάσισα για αυτούς τους δύο μήνες να απέχω από το blog ώστε να ηρεμήσω και να βρω και λίγο inspiration που μου λείπει. Οπότε είπα να σας ανεβάσω μια song list του μήνα που μου είναι και το πιο εύκολο είναι η αλήθεια αυτή τη στιγμή.

~ Ur So F**king cOoL - Tones and I (blackbear Remix)

~ Jungle - Radio Edit

~ Written in the sand - Old Dominion

~ The Beach - The Neighbourhood

~ Soul Mate - flora cash

~  Better - Michigander

~ Mountain at my Gates - Foals

~ Cherry - Moose Blood

~ Arabella - Arctic monkeys

~ Honey - Magic Man

Ελπίζω να σας αρέσουν και να βρείτε λίγη έμπνευση κι εσείς ή λίγη χαλάρωση για το υπόλοιπο σας καλοκαίρι. Προβλέπεται να έχουμε πάλι ίσως έναν δύσκολο χειμώνα οπότε εγώ θα σας προτείνω να χαρείτε το καλοκαίρι όσο μπορείτε περισσότερο. Και μην ανησυχείτε, τρόποι υπάρχουν πολλοί αρκεί να υπάρχει και θέληση! Εμείς θα τα ξαναπούμε! Until then have fun, stay safe and see u soon!xoxoxo!!!

JULY'S SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να τα περνάτε όλοι τέλεια και να χαίρεστε όλοι τις διακοπές σας! Ιούλιος λοιπόν και ήρθε με πολύ πολύ ζέστη. Λογικό λοιπόν μου φαίνεται και να θέλετε να κάτσετε, να κάνετε και λίγο ραχάτι...ή μπορεί να θέλετε να παρτάρετε άγρια μιας και όλη την χρονιά δεν το κάναμε! Σε κάθε περίπτωση don´t worry tho cause i got you fam! Η νέα λίστα του μήνα έχει λίγο απ'όλα για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι!

~ Crush my car - COIN

~ Ends of the Earth - Lord Huron

~ Love and War in your Twenties - Jordy Searcy

~ Sunday Best - Surfaces

~ Budapest - George Ezra 

~ Lover of mine - 5 Seconds of Summer

~ tous les memes - Stromae

~ Tears of gold - Faouzia

~ Perfect People - Mr B

~ Like real people do - Hozier

Ελπίζω να σας αρέσουν και να βρείτε κάτι που να σας κίνησε το ενδιαφέρον, ίσως και για τη δική σας playlist!Εμείς θα τα ξαναπούμε πολύ πολύ σύντομα!xoxoxo!!!

THE SUMMER BODY IMAGE

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Σήμερα με αφορμή μάλιστα ένα podcast που βρήκα πολύ ενδιαφέρον (She Thrives Radio for anyone interested) είπα να τα πούμε λίγο για ένα θέμα γνωστό παρόλα αυτά ίσως όχι με τον τρόπο που θα έπρεπε. 

Και τι εννοώ; Simple, let's talk about the summer body mentality. Kαι όπου ακούμε καλοκαίρι πιθανότατα να έχει πεταχτεί μία μικρή, τοοοσοδούλα φουσκίτσα μέσα στο κεφάλι μας: πώς θα βγω στην παραλία; Και δωστου δίαιτες και γυμναστική της τελευταίας στιγμής, και πίεση γύρω από το φαγητό, και να δοκιμάζουμε μαγιό  ξεφυσώντας και, και, και... νομίζω όλοι το νιώσαμε λίγο αυτό.

Γιατί όμως μπαίνουμε σε αυτή τη λογική; Γιατί θεωρούμε ότι για να βγούμε και να απολαύσουμε μια μέρα στην παραλία πρέπει οπωσδήποτε να βγούμε με σώμα μοντέλου, με σώμα γυμνασμένο σαν να ήταν η γυμναστική μέρος της ζωής μας από τη μέρα που γεννηθήκαμε; Γιατί μπαίνουμε στη διαδικασία να πιέζουμε το σώμα μας για να κάνουμε κάτι τόσο απλό, να βγούμε στην παραλία, να κολυμπήσουμε, να παίξουμε, γενικά να περάσουμε όμορφα. Δυστυχώς έχουμε μπει σε μία διαδικασία όπου μας ενδιαφέρει περισσότερο τι θα δείξουμε στον υπόλοιπο κόσμο και τι έχει να πει για εμάς από το να είμαστε εμείς οι ίδιοι καλά και να περάσουμε καλά χωρίς έγνοιες και σκοτούρες.

Αλλά υπάρχει γενικότερα αυτή η λογική, για να μην νομίζουμε ότι είναι όλα μέσα στο κεφάλι μας. Τι θα παρατηρήσετε στα άρθρα ενός περιοδικού ή στη διαφήμιση που θα σας πετάξει στο google; Ας δούμε μερικά παραδείγματα: " The ultimate summer body how to", " Πως να χάσετε κιλά λίγο πριν το καλοκαίρι", "Τα μαγιό για την παραλία, έχεις τον κατάλληλο σωματότυπο;", " Πως να φτιάξετε το τέλειο σώμα για την παραλία" κλπ. Με λίγα λόγια ζούμε μέσα σε μια κοινωνία που επιτρέπει αυτή τη λογική της "δημιουργίας" του τέλειου σώματος προωθώντας τη συνέχεια, μόνο για να καταλήξεις να κάνεις τα πάντα όπως ακριβώς σου υποσχέθηκαν ότι πρέπει να τα κάνεις για να αποκτήσεις το "τέλειο summer body", και αμέσως μετά να σου πετάξουν ξερά ότι δεν είναι αρκετό.

Έχουμε άραγε σταματήσει για μια στιγμή να κυνηγάμε κοινωνικά πρότυπα που μας έχουν επιβληθεί και έχουμε αναρωτηθεί αν το γεγονός ότι κάθε φορά που ακούμε τη λέξη "καλοκαίρι" και "παραλία" εξωτερικεύει όλες αυτές τις ανασφάλειες που μας προσφέρει απλόχερα η κοινωνία; Διότι ναι, ζούμε μέσα σε μια καταναλωτική κοινωνία η οποία τρέφεται από τις δικές μας ανασφάλειες, μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να αναρωτηθούμε από που και πως προέρχονται αυτές οι ανασφάλειες μας που δεν μας αφήνουν να βγούμε στην παραλία χωρίς να ρουφάμε το κοιλάκι μας ή να καλυπτόμαστε με ρούχα;

JUNE´S SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε πως είστε; Ελπίζω όλοι να είστε καλά! Επιτέλους και επίσημα Ιούνιος και επίσημα δηλαδή καλοκαίρι!!! Ξέρω ότι και φέτος δυστυχώς ήταν μια χρονιά αρκετά δύσκολη για όλους μας αλλά απ'ότι φαίνεται τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα οπότε παιδιά σφίξτε τα δόντια γιατί τα καλύτερα σίγουρα έρχονται! Και τι καλύτερο για να ξεκινήσουμε ή να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε το καλοκαίρι μας; Μα η song list του μήνα φυσικά!

~ Africa - TOTO

~ Paris song - OH!Hello

~ Coastline - Hollow Coves

~ Tongue Tied - Grouplove

~ Loving is easy - Rex Orange County, Benny Sings

~ Ces petits reins - Stacey Kent

~ So Alright, Cool, Whatever - The Happy Fits

~ Young Blood - Noah Kahan

~ Honeybee - The Head and The Heart

Ελπίζω να σας αρέσουν και να σας βοήθησαν να βρείτε έμπνευση για τη δική σας summer playlist! Εμείς θα τα ξαναπούμε πολύ πολύ σύντομα!See u!xoxoxo!!!

THE RETURN OF LOW RISE JEANS HUH???

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι τέλεια και να χαλαρώσατε λίγο τώρα με τις διακοπές του Πάσχα (για όσους το γιορτάζουν φυσικά). Σήμερα που λέτε είπα να φρικάρω λίγο γύρω από το γεγονός ότι ΤΑ ΧΑΜΗΛΟΚΑΒΑΛΑ ΤΖΙΝ επιστρέφουν στη μόδα! ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΩ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ.

Θαρρώ ότι έχω ακόμα κάποια προπολεμικά κομμάτια κάπου χωμένα σε έναν σάκο στην άβυσσο της ντουλάπας μου, και ίσως πάω κι εγώ να κλάψω σε μια γωνίτσα σε εμβρυακή στάση.A lil overdramatic? Maybe...maybe not! Όχι σοβαρά όμως τώρα ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ απλώνεται μέσα στο κεφάλι μου, ποιος ο λόγος να επιστρέψει ένα από τα πιο άβολα παντελόνια στον κόσμο; Όταν ο Alexander Mcqueen αποφάσισε στα 90s´ να επιφέρει μια αλλαγή στις τάσεις της μόδας επέλεξε να το κάνει με αυτά ακριβώς τα παντελόνια, λέγοντας ότι σκοπός του ήταν κυρίως να επιδείξει: "the bottom of the spine, that´s the most erotic part of anybody´s body, man or woman". Εν τέλει βέβαια δεν έμειναν εκεί αλλά κατέληξαν να κατεβαίνουν τόσο κάτω που να βλέπουμε ένα όχι και τόσο aesthetic οπίσθιο μέρος του σώματος (elegance, it´s clearly for elegance) και στα δύο φύλα και να τονίζουν τη λεκάνη (ή τουλάχιστον ένα συγκεκριμένο οστό/σημείο της) των γυναικών και κυρίως των λεπτών "skinny" γυναικών. 

Και τώρα δημιουργώντας αυτό το πάτημα σας κανω την εξής ερώτηση: Η μόδα όπως τη γνωρίζουμε είναι όντως για όλους; Και επειδή ξέρω ότι έχω έξυπνο κοινό ξέρουμε και την απάντηση αλλά ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω. Δεν θα αναφερθώ εδώ στα plus size αν και πολύ θα το ήθελα, αλλά όλοι μπορούμε να καταλάβουμε και να παρατηρήσουμε εύκολα ένα πράγμα και αν δεν το είχατε παρατηρήσει ε λοιπόν ιδού: αντί τα ρούχα να φτιάχνονται για τους ανθρώπους βρισκόμαστε μέσα σε μία κατάσταση όπου οι άνθρωποι πρέπει να "φτιάξουν" τον εαυτό τους για να ταιριάξουν στα ρούχα. 

Γιατί υπάρχουν συγκεκριμένα νούμερα για συγκεκριμένα μεγέθη; Γιατί δεν υπάρχουν ποικιλία στα ρούχα για όλα τα μεγέθη αλλά συνήθως περιορίζονται και αν είσαι τυχερός/-ή μπορεί να βρεις μια στο τόσο και μεγαλύτερα ή μικρότερα νούμερα; Αντί λοιπόν η μόδα να "υπηρετεί" όπως υποστηρίζει τον άνθρωπο και το σώμα του, ο άνθρωπος "υπηρετεί" τη μόδα και τα standar που η ίδια ορίζει. Γιατί πρέπει να κάνουμε δίαιτες ή να λιώνουμε στη γυμναστική μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να "χωρέσουμε" σε ένα παντελόνι; Γιατί να μας ορίζει ένα παντελόνι ή μία μπλούζα το πως θα πρέπει να είναι το σώμα μας για μα ταιριάζουμε σε standar τα οποία στην τελική δεν έχουμε οι ίδιοι επιλέξει;

Τα low rise jeans εμπέφτουν σε αυτή την περίπτωση φυσικά αφού μόνο οι πιο λεπτές (skinny) κοπέλες μπορούν να τα φορέσουν σχετικά πιο άνετα και να δείχνουν "ωραία" (όσο γίνεται δηλαδή) γιατί τονίζουν ένα συγκεκριμένο σημείο του κόκκαλου της λεκάνης που δυστυχώς σύμφωνα με το "πρότυπο" του συγκεκριμένου παντελονιού, αν δεν είσαι όντως πολύ λεπτός δεν μπορείς να το αναδείξεις. Επομένως για μία ακόμη φορά πέφτουμε στην παγίδα των unrealistic beauty standards που θέτει η κοινωνία. Το ρούχο μπορεί να οριστεί ως το απαραίτητο ένδυμα που φοράει κάποιος για διευκόλυνση του επομένως, γιατί αντί τα ρούχα να μας υποστηρίζουν, εμείς να προσπαθούμε να υποστηρίξουμε τα ρούχα, τα οποία, δημιουργήθηκαν ακριβώς για αυτή την περίσταση; 

Η απάντηση σε πολλές περιπτώσεις είναι απλή. Καλώς ή κακώς έχουμε μεγαλώσει γύρω από πρότυπα τα οποία μας υποδεικνύουν τι και πως πρέπει να ντυνόμαστε, πως χρειάζεται να καταναλώνουμε συνεχώς για να έχουμε μια ευκαιρία να είμαστε ευτυχισμένοι και γενικότερα σήμερα ζούμε σε μία υλιστική κοινωνία όπου τα υλικά αγαθά είναι το παν. Αλλά ας μην παρεξηγηθούμε, όλοι το κάνουμε και δεν είναι απαραίτητα κακό, μέχρι τουλάχιστον να μην χαθεί το μέτρο. Έτσι λοιπόν, δεν νομίζω ότι κάνει εντύπωση το γεγονός ότι και η μόδα έχει οικοδομηθεί γύρω από αυτά τα πρότυπα. Και όπως προανέφερα αυτό γίνεται πολύ απλά, όταν δεν βρίσκεις νούμερα για εσένα ουσιαστικά σε αναγκάζουν να βρεις εσύ έναν τρόπο για να ταιριάξεις σε αυτά τα νούμερα. Από πότε λοιπόν υποστηρίζουμε περισσότερο ένα υλικό αγαθό με αυτό τον τρόπο; Γιατί να μας δημιουργούμε κόμπλεξ για κάτι που θεωρείται βασικό και αυτονόητο όπως το να βρίσκεις ένα παντελόνι στα μέτρα σου; Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να μάθουμε να υποστηρίζουμε περισσότερο το σώμα μας αντί τα ρούχα με τα οποία το ντύνουμε. 

MAY'S SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε; Ελπίζω όλοι να τα περνάτε τέλεια (ειδικά τώρα που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ανοίξαμε!). Και ναι επιτέλους μπήκε ο Μάιος και θα νιώσουμε επιτέλους λίγο άνοιξη! Και εννοείται μετά προς ολοταχώς για το καλοκαιράκι! Αλλά έχουμε ακόμη καιρό, οπότε πιστεύω καλό είναι να εκμεταλλευτούμε τον Μάη όσο περισσότερο γίνεται ενώ φυσικά αναμένουμε και το καλοκαίρι, οπότε είπαν να σας φέρω και την song list του μήνα με λίγο πιο χαλαρά, λίγο πιο νοσταλγικά ίσως vibes για να μπαίνουμε και λίγο στο κλίμα hope you enjoy!

~ The night we met - Lord Huron

~ Futile devices - Sufjan Stevens

~La lune - Billie Marten

~ Lights down low - Max ft. Gnash (slowed)

~ Welcome home - Radical Face

~ Power - Isak Danielson

~ This city - Sam Fischer

~ Nuits d'été - Oscar Anton and Clementine

~ Heather - Conan Gray

~ High for this - The Weeknd

Ελπίζω να σας φτιάχνει το κέφι και να βρήκατε κάτι ενδιαφέρον και στα γούστα σας! Εγώ θα σας ευχηθώ να έχουμε έναν όμορφο μήνα ξανά γυρνώντας στην καθημερινότητα σιγά σιγά επιτέλους! See you soon xoxoxo!!!

HASHTAG STOP ASIAN HATE

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να προσέχετε την υγεία σας!(καθόλου δεν έχω σκάσει με τον covid-19 όχι γιατί το λέτε αυτό). Αλλά σήμερα όπως θα είδατε και από τον τίτλο ξέρετε ήδη γιατί θέλω να μιλήσουμε.

Τις τελευταίες μέρες το συγκεκριμένο hashtag έχει αρχίσει να κάνει δυναμική εμφάνιση σε όλα τα social media και βρίσκεται πολύ κοντά με ένα άλλο συγγενικό του hashtag, και ναι, μιλάω για το black lives matter. Με αφορμή και κάποια πρόσφατα γεγονότα τα οποία με τη σειρά τους ξεκίνησαν για άλλη μια φορά μια αλυσίδα αντιδράσεων νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλουμε το μυαλό μας σε μερικές σκέψεις. Όπως ξέρετε δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα γεγονότα λίγο πολύ έχουν ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου και είναι γνωστά. Σε αυτό που θα αναφερθώ γενικά είναι το εξής: το μίσος και ο ρατσισμός απέναντι στους Ασιάτες δεν είναι κάτι "καινούργιο", κάτι που ξαφνικά ξεπήδησε και νομίζω είναι ώρα να το συνειδητοποιήσουμε. 

Αν και σίγουρα θα μπορούσα να σας κάνω και μια ιστορική αναδρομή για να εξηγήσω πολλά παρόμοια φαινόμενα που βλέπουμε αυτές τις μέρες θα προτιμήσω να σας αναλύσω λίγο τις σκέψεις μου γύρω από αυτό το θέμα. Ακριβώς όπως και ο ρατσισμός και το μίσος απέναντι στους έγχρωμους έτσι και εδώ όλη αυτή η συμπεριφορά απέναντι στους Ασιάτες δεν είναι κάτι διαφορετικό. Για άλλη μια φορά τείνουμε να γινόμαστε εχθρικοί απέναντι στο διαφορετικό, σε αυτό που δεν μοιάζει με ότι έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε λογικό και εύκολο να "ρίξουμε" εκεί το φταίξιμο για ότι δυσάρεστο συμβαίνει στη ζωή μας γιατί θεωρούμε ότι δεν ταυτιζόμαστε μαζί του. Αλλά γίνεται να μην ταυτιζόμαστε με ανθρώπους που ναι, μπορεί να έχουν π.χ πιο σχιστά μάτια από εμάς αλλά στην ουσία αντιμετωπίζουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα; Ναι υπήρξε διαρροή στο σπίτι σου, το ίδιο ακριβώς έπαθε και ο Ασιάτης γειτονάς του μερικά τετράγωνα παρακάτω. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ρίξει το φταίξιμο σε εσένα και ούτε κι εσύ θα έπρεπε. Και ναι δίνω ένα τόσο απλό παράδειγμα γιατί και στην πραγματικότητα είναι τόσο απλό: τελικά δεν διαφέρουμε τόσο όσο νομίζουμε.

 Ναι δεν έχουμε την ίδια εμφάνιση αλλά μήπως και μεταξύ του ¨λευκού" γένους που τόσο ακούγεται πια, έχουμε και πάλι όλοι την ίδια εμφάνιση; Γιατί είμαι πολύ σίγουρη ότι δεν μοιάζεις καθόλου με τον διπλανό σου είτε πρόκειται για εξωτερικά χαρακτηριστικά, είτε για τον τρόπο ντυσίματος κλπ. Ναι δεν έχουμε τα ίδια έθιμα και συνήθειες με τους Ασιάτες, ούτε όμως και μεταξύ μας έχουμε ακριβώς τα ίδια έθιμα και συνήθειες. Και between us fun fact: η ασιατική κουλτούρα είναι από τις πιο πλούσιες και ποικιλόμορφες σε όλο τον πλανήτη, just a little respect towards it won´t bite you now, will it? 

Αλλά γιατί παρόλο που εν τέλει δεν διαφέρουμε τόσο συνεχίζουμε να κάνουμε διαχωρισμούς; Γιατί νιώθουμε ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους; Η απάντηση είναι απλή, γιατί το διαφορετικό μας τρομάζει, γιατί είναι κάτι άγνωστο, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει. Λογικό βέβαια, όταν δεν το γνωρίζεις θεωρείς ότι είναι κάτι που μπορεί να σε βλάψει με κάποιο τρόπο αλλά εν τέλει αυτό συμβαίνει; I beg to differ i believe. Σύμφωνοι είναι κάτι που δεν έχει συνηθίσει το μάτι να βλέπει αλλά ως εκεί, γιατί ποτέ δεν είναι σωστό να τραβάμε τα όρια ή να να ΄βαζουμε "ταμπέλες" κρίνοντας από τον επιφανειακό τρόπο που κρίνουμε. Και ας μην κρυβόμαστε, συνέχεια κρίνουμε από την εξωτερική εμφάνιση κάποιου και φτάνουμε σε συμπεράσματα που πολλές φορές μπορεί να απέχουν και μίλια από την πραγματικότητα.

Γι'αυτό ακριβώς οφείλουμε να μάθουμε να σεβόμαστε τον άλλο ακόμη και αν φαίνεται κάπως..."διαφορετικός" από εμάς. Γιατί μερικές φορές εμείς βάζουμε τις ταμπέλες κι εμείς δημιουργούμε αυτό που κάποτε είχαμε σχηματίσει ως ιδέα στο μυαλό μας, επομένως ναι μετά ίσως να έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι κάτι που εξαρχής δεν θα έπρεπε να είναι τρομαχτικό (ή χρησιμοποιήστε όποια άλλη λέξη θέλετε) και τότε είναι που θα αποποιηθούμε κάθε ευθύνη και θα τη ρίξουμε σε κάποιον άλλο. Μήπως λοιπόν είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Και ας ξεκινήδουμε με κάτι απλό like the discrimination of asian people you never know what miracles it can make!

APRIL'S SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι τέλεια! Επιτέλους μπήκε και ο Απρίλης και θα μπορέσουμε να ανοίξουμε και να ζήσουμε λίγο άνοιξη! Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα ο Απρίλης σηματοδοτεί πάντα την αρχή της άνοιξης (πιθανότατα γιατί ο Μάρτιος κάνει λίγο του κεφαλιού του) και πάντα μου ανεβάζει τη διάθεση να βλέπω το πράσινο και τα ανθισμένα λουλούδια. Και ίσως να καλοπερνάω και με όμορφα μουσικά vibes οπότε ελπίζω να σας κινήσει το ενδιαφέρον η song list του Απρίλη!

~ Mystery of love - Sufjan Stevens

~ Qué vendrá - ΖΑΖ

~ Spirit cold - Tall Heights

~ Forest Fires - Axel Flóvent

~ The way you make me feel - Sam Bosman

~ Another love - Tom Odell

~ Dinner and Diatribes - Hozier

~ Slow dancing in the dark - Joji

~ Daddy issues - The Neighborhood

~ The wisp sings - Winter Aid

Ελπίζω να βρήκατε κάτι ενδιαφέρον για να προσθέσετε στην δική σας λίστα! Και σκεφτόμουν ότι εγώ καλά σας προτείνω τραγούδια κάθε μήνα αλλά μήπως θέλετε να μου προτείνετε κι εσείς μερικά; Τα δικά σας αγαπημένα ή αυτά που ακούτε ασταμάτητα το τελευταίο διάστημα whatever it is! Νομίζω ότι θα είναι πιο ενδιαφέρον και θα προσθέσει λίγο spice~ just leave a comment! Εμείς θα τα ξαναπούμε!xoxoxo!!!

A HATEFUL SOCIETY?

 Γειά σας γαριδάκια!

Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Σήμερα θα ήθελα να μιλήσουμε για ένα θέμα που νιώθω ότι δεν αναφερόμαστε συχνά, τουλάχιστον όχι άμεσα και ίσως, ίσως λέω θα έπρεπε να αρχίσουμε να μιλάμε περισσότερο. 

Τις τελευταίες μέρες έχουν συμβεί πολλά στον κόσμο σε τόσα διαφορετικά επίπεδα που νιώθω ότι πλέον επικρατεί μια υπερβολικά τεταμένη και χαοτική κατάσταση. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα γεγονότα,ούτε θα φέρω παραδείγματα διότι πιστεύω ότι λίγο πολύ όλοι έχετε παρατηρήσει τι συμβαίνει γύρω μας ακόμα και αν δεν ασχολείστε ιδιαίτερα με τα τεκταινόμενα και ίσως να έχετε παρόμοιες σκέψεις.

Και θεωρώ ότι η πιο απλή και συνάμα γεμάτη ερώτηση σε όλη αυτή την κατάσταση είναι πάντα μία: Γιατί;

Γιατί εν έτει 2021 καταφεύγουμε ακόμα στη βία;

Γιατί αποζητάμε να μειώσουμε, να "ρίξουμε" τον άλλο;

Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε κάτι διαφορετικό και το πολεμάμε τόσο;

Γιατί δεν ακούμε πραγματικά τον άλλο;

Γιατί δεν αποδεχόμαστε μια διαφορετική άποψη;

Γιατί βγάζουμε τόσο αυθαίρετα αρνητικά συμπεράσματα για κάποιον;

Εν τέλει ΓΙΑΤΙ έχουμε επιλέξει να μισούμε τόσο πολύ;

Κάθε μέρα βλέπουμε να συμβαίνουν διάφορα επεισόδια βίας, κάθε μέρα βλέπουμε ανθρώπους να τους γυρνάνε την πλάτη και να λένε "το ήξερα ότι δεν έκανε για αυτό","δεν είναι αρκετός/-η για αυτό" κλπ. και να δέχονται καταιγισμό από αρνητικά και ακόμη χειρότερα έντονα σχόλια μίσους όχι απλώς μιας αρνητικής γνώμης ή κριτικής αλλά σχόλια που διαβάζοντας τα, προσωπικά μου περνάει πάντα η σκέψη: γίνεται στ' αλήθεια αυτός ο άνθρωπος να βγάζει τόσο μίσος προς έναν άλλο συνάνθρωπο του; και στις περισσότερες περιπτώσεις να μην τον γνωρίζει καν προσωπικά! Πώς γίνεται να μισείς κάποιον που δεν ξέρεις; Πώς γίνεται να αφήνουμε το μίσος να μας οδηγεί;

Ίσως το κάνουμε διότι αυτό τελικά μας εξυπηρετεί. Τείνουμε να κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας σε ότι δεν εξυπηρετεί και δεν συμπίπτει με τον δικό μας ιδανικό κόσμο που έχουμε δημιουργήσει μέσα στη μικρή μας φούσκα. Και ας μην μην κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλό μας όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε σκεφτεί πως θα ήταν ένας ιδανικός κόσμος, όλοι μας έχουμε κάνει σχέδια για το πως θα κάναμε αυτόν τον κόσμο. Και κάπου εκεί, χαλάει η ιστορία. Γιατί; Διότι ο κόσμος δεν σκέφτεται όπως σκεφτόμαστε εμείς. Διότι ο κόσμος που γνωρίζουμε δεν μοιάζει καθόλου με ότι έχουμε εμείς δημιουργήσει, και τι συμβαίνει τότε; Απογοητεύομαστε. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι απογοητεύομαστε.

Γιατί ο κόσμος συμπεριφέρεται έτσι;

Γιατί όλοι νοιάζονται μόνο για αυτό;ή για εκείνο; Δεν είναι ασήμαντο μπροστά σε αυτό το πρόβλημα;

Γιατί δεν μπορούν όλοι να τα βρούν μεταξύ τους;

Γιατί δεν μπορούν να το αποδεχτούν αφού είναι σωστό/αλήθεια!

Κάτι παρόμοιο σίγουρα έχει περάσει από το μυαλό μας κάποια στιγμή. Αλλά και πως να μην περάσει όταν με αυτά που βλέπουμε γύρω μας αγανακτούμε; Εκνευριζόμαστε, αγανακτούμε, απογοητεύομαστε. Γιατί; Μα φυσικά γιατί δεν περιμέναμε αυτό. Γιατί θεωρούμε ότι μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή αλλά δεν τη βλέπουμε να έρχεται. Και έπειτα τι συμβαίνει; Αφήνουμε τον εαυτό μας να μισήσει. Τον κόσμο, το σύστημα, τους ανθρώπους, τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί; Γιατί αυτό έχουμε μάθει αλλά και επιλέξει να κάνουμε. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου αντί να χαιρόμαστε με την επιτυχία του άλλου χαιρόμαστε με τη δυστυχία του. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου προτιμούμε να "βγάλουμε τα μάτια του άλλου'' αντί να χαιρόμαστε για ότι καταφέρνει. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου προτιμούμε να κακολογήσουμε κάποιον επειδή δεν ακολουθεί το ρεύμα και "διαφέρει", μα στην τελική πως ορίζεις το διαφορετικό όταν ακόμα κι αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα;

Στην καθημερινότητα μας πολλές φορές μπορεί να βγάλουμε τόσο μίσος απέναντι σε κάτι και πολλές φορές μπορεί και να μην το καταλάβουμε. Άλλες φορές αυτό γίνεται συνειδητά και είναι πολύ χειρότερο. Γιατί όταν συνειδητά μισείς κάποιον τόσο πολύ έχεις συνειδητά επιλέξει να κάνεις και κακό σε κάποιον, έστω και έμμεσα. Γιατί το μίσος πληγώνει (αν και προσωπικά νιώθω ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από το να σε μισούν αλλά ίσως αυτό τα αναλύσουμε σε επόμενη ανάρτηση). Το να έχεις λοιπόν συνειδητά επιλέξει να μισείς κάποιον, να βγάζεις συμπεράσματα συνήθως αρνητικά μάλιστα για τη ζωή κάποιου χωρίς να γνωρίζεις ολόκληρη την ιστορία που μπορεί να κρύβεται από πίσω μπορεί άραγε να οδηγήσει κάπου αλλού, πέρα από έναν αέναο κύκλο μίσους;

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου έχουμε μάθει ότι το εύκολο πράγμα είναι να μισούμε κάτι/κάποιον και να φορτώνουμε εκεί όλα μας τα προβλήματα και τη δυστυχία μας θεωρώντας ίσως ότι, αν δώσουμε όλη μας την κακή προσοχή κάπου αλλού θα νιώσουμε εμείς καλύτερα για ότι μας συμβαίνει. Λοιπόν για πείτε μου θεωρείται ότι δουλεύει; Μισείς κάποιον, κακολογείς κάποιον και τελικά τον κάνεις να αισθανθεί σκουπίδι. Τελικά αξίζει; Νιώθουμε καλύτερα μετά από αυτό; Θεωρούμε ότι τώρα λύθηκαν τα προβλήματα μας; Με το να είσαι τοξικός/η απέναντι σε κάποιον/κάτι απλά γιατί "μπορείς" θεωρείς ότι έβαλες το λιθαράκι σου στην κοινωνία; 

Και ίσως τώρα μου πείτε αφού έτσι έχουμε μάθει να κάνουμε τι μπορεί να γίνει; Κι όμως πολλά, δεν σημαίνει ότι επειδή έχουμε μάθει κάτι με έναν συγκεκριμένο τρόπο ότι είναι και ο σωστός ή καλός τρόπος. Πολλές φορές θα χρειαστεί να αλλάξουμε τρόπους και συμπεριφορές για να ανταπεξέλθουμε σε καταστάσεις στη ζωή μας τι αλλάζει εδώ; Γιατί από ένα σημείο και μετά το γνωρίζουμε ότι αυτό που λέμε, αυτό που σκεφτόμαστε για κάποιον/κάτι μπορεί να προξενήσει κακό παρόλα αυτά το συνεχίζουμε. Γιατί; Γιατί το επιλέγουμε. Επιλέγουμε να κάνουμε αρνητικά σχόλια για κάποιον, επιλέγουμε να σκεφτούμε πρώτα αρνητικά για κάποιον, επιλέγουμε να υποβιβάζουμε κάποιον επειδή θεωρούμε ότι απειλούμαστε. Εν τέλει επιλέγουμε να αφήνουμε το μίσος να μας οδηγεί και να βγάζουμε προς τα έξω έναν εαυτό που σίγουρα αν τον δούμε έξω από το δικό μας πρίσμα, στο τέλος δεν θα είμαστε και ιδιαίτερα περήφανοι.

Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να επιλέξουμε; Spread love no hate they say. Μήπως λοιπόν ήρθε ο καιρός να επιλέγουμε να μην σκεφτόμαστε πάντα πρώτα έχοντας κάτι αρνητικό στο νού μας; Επιλέγοντας να χαιρόμαστε με την χαρά του άλλου και να μην τον υποβιβάζουμε στην πρώτη ευκαιρία που μας δίνεται; Μήπως ήρθε η ώρα να επιλέξουμε να μην μισούμε τον εαυτό μας, να μην τον υποβιβάζουμε; Διότι ξέρετε στην τελική, συνήθως αυτό που υπάρχει μέσα μας αυτό αντικατοπτρίζεται και προς τον υπόλοιπο κόσμο. Εγώ λοιπόν αρνούμαι να γίνω υποχείριο των αρνητικών μου σκέψεων ή/και πράξεων εσείς;

MARCH'S SONG LIST!

 Γεια σας γαριδάκια!

Τι κάνετε;Ελπίζω να είστε τέλεια και να μένετε safe!Εμείς δυστυχώς ξεφεύγουμε λίγο από το stay safe και ξαναμπαίνουμε (λες και βγήκαμε ποτέ αχχ) σε ολικό lockdown *loud crying in the distance* θαρρείτε εν τέλει θα το χάσουμε το μυαλό μας με την καραντίνα;ΗΡΕΜΑ ΤΟ ΛΕΩ εννοείται αυτό! Επομένως επειδή οι περισσότεροι από εμάς θα πρέπει να το νιώσουν και λίγο παραπάνω έχω ετοιμάσει μια ωραιότατη song list γιατί νιώθω ότι πολλοί από εμάς έχουν καταλήξει να ζούν μόνο με μουσική σε αυτή την κατάσταση που ζούμε.Βέβαια ένα θετικό για εμένα είναι ότι θα είμαι μέσα στο σπίτι και ΑΡΑ θα έχω χρόνο να ασχοληθώ παραπάνω με το blog και να μην τα φορτώνω στον όπου να ναι για αλλαγή (ελπίζω όντως λοιπόν να στρωθώ) αλλά τώρα ας περάσουμε στη song list για όλους εσάς του deprived εκεί έξω.

~ Cops and robbers - the hoosiers

~ Papaoutai - Stromae

~ Runaway - Aurora

~ Baila conmigo - Selena Gomez

~ Good as hell - Lizzo

~ The less i know the better - Tame Impala

~ No scrubs - Unlike Pluto fr. Joanna Jones Cover

~ Past Lives - Borns

~ All i want - Kodaline

~ Tears of gold - Faouzia

~Horse to water - Tall Heights

~ Lost on you -LP

~ Fools - Troye Silvan

~ Willow - Taylor Swift

~ Fake love - BTS

Παρατηρήσατε τίποτα;Και ναι έβαλα 5 παραπάνω τραγουδάκια μπας και σώσουμε κάπως την κατάσταση (που βέβαια αν το καλοσκεφτείς πλέον δεν σώζεται με τίποτα ΑΛΛΑ εμείς να σκεφτόμαστε θετικά παρακαλώ).Ελπίζω να σας δώσει μερικά πατήματα για να έχετε καλή διάθεση και να μην χάσουμε τελείως το μυαλό μας!Until next time stay tuned!xoxoxo!!!