Γειά σας γαριδάκια!
Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Σήμερα θα ήθελα να μιλήσουμε για ένα θέμα που νιώθω ότι δεν αναφερόμαστε συχνά, τουλάχιστον όχι άμεσα και ίσως, ίσως λέω θα έπρεπε να αρχίσουμε να μιλάμε περισσότερο.
Τις τελευταίες μέρες έχουν συμβεί πολλά στον κόσμο σε τόσα διαφορετικά επίπεδα που νιώθω ότι πλέον επικρατεί μια υπερβολικά τεταμένη και χαοτική κατάσταση. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα γεγονότα,ούτε θα φέρω παραδείγματα διότι πιστεύω ότι λίγο πολύ όλοι έχετε παρατηρήσει τι συμβαίνει γύρω μας ακόμα και αν δεν ασχολείστε ιδιαίτερα με τα τεκταινόμενα και ίσως να έχετε παρόμοιες σκέψεις.
Και θεωρώ ότι η πιο απλή και συνάμα γεμάτη ερώτηση σε όλη αυτή την κατάσταση είναι πάντα μία: Γιατί;
Γιατί εν έτει 2021 καταφεύγουμε ακόμα στη βία;
Γιατί αποζητάμε να μειώσουμε, να "ρίξουμε" τον άλλο;
Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε κάτι διαφορετικό και το πολεμάμε τόσο;
Γιατί δεν ακούμε πραγματικά τον άλλο;
Γιατί δεν αποδεχόμαστε μια διαφορετική άποψη;
Γιατί βγάζουμε τόσο αυθαίρετα αρνητικά συμπεράσματα για κάποιον;
Εν τέλει ΓΙΑΤΙ έχουμε επιλέξει να μισούμε τόσο πολύ;
Κάθε μέρα βλέπουμε να συμβαίνουν διάφορα επεισόδια βίας, κάθε μέρα βλέπουμε ανθρώπους να τους γυρνάνε την πλάτη και να λένε "το ήξερα ότι δεν έκανε για αυτό","δεν είναι αρκετός/-η για αυτό" κλπ. και να δέχονται καταιγισμό από αρνητικά και ακόμη χειρότερα έντονα σχόλια μίσους όχι απλώς μιας αρνητικής γνώμης ή κριτικής αλλά σχόλια που διαβάζοντας τα, προσωπικά μου περνάει πάντα η σκέψη: γίνεται στ' αλήθεια αυτός ο άνθρωπος να βγάζει τόσο μίσος προς έναν άλλο συνάνθρωπο του; και στις περισσότερες περιπτώσεις να μην τον γνωρίζει καν προσωπικά! Πώς γίνεται να μισείς κάποιον που δεν ξέρεις; Πώς γίνεται να αφήνουμε το μίσος να μας οδηγεί;
Ίσως το κάνουμε διότι αυτό τελικά μας εξυπηρετεί. Τείνουμε να κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας σε ότι δεν εξυπηρετεί και δεν συμπίπτει με τον δικό μας ιδανικό κόσμο που έχουμε δημιουργήσει μέσα στη μικρή μας φούσκα. Και ας μην μην κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλό μας όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε σκεφτεί πως θα ήταν ένας ιδανικός κόσμος, όλοι μας έχουμε κάνει σχέδια για το πως θα κάναμε αυτόν τον κόσμο. Και κάπου εκεί, χαλάει η ιστορία. Γιατί; Διότι ο κόσμος δεν σκέφτεται όπως σκεφτόμαστε εμείς. Διότι ο κόσμος που γνωρίζουμε δεν μοιάζει καθόλου με ότι έχουμε εμείς δημιουργήσει, και τι συμβαίνει τότε; Απογοητεύομαστε. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι απογοητεύομαστε.
Γιατί ο κόσμος συμπεριφέρεται έτσι;
Γιατί όλοι νοιάζονται μόνο για αυτό;ή για εκείνο; Δεν είναι ασήμαντο μπροστά σε αυτό το πρόβλημα;
Γιατί δεν μπορούν όλοι να τα βρούν μεταξύ τους;
Γιατί δεν μπορούν να το αποδεχτούν αφού είναι σωστό/αλήθεια!
Κάτι παρόμοιο σίγουρα έχει περάσει από το μυαλό μας κάποια στιγμή. Αλλά και πως να μην περάσει όταν με αυτά που βλέπουμε γύρω μας αγανακτούμε; Εκνευριζόμαστε, αγανακτούμε, απογοητεύομαστε. Γιατί; Μα φυσικά γιατί δεν περιμέναμε αυτό. Γιατί θεωρούμε ότι μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή αλλά δεν τη βλέπουμε να έρχεται. Και έπειτα τι συμβαίνει; Αφήνουμε τον εαυτό μας να μισήσει. Τον κόσμο, το σύστημα, τους ανθρώπους, τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί; Γιατί αυτό έχουμε μάθει αλλά και επιλέξει να κάνουμε. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου αντί να χαιρόμαστε με την επιτυχία του άλλου χαιρόμαστε με τη δυστυχία του. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου προτιμούμε να "βγάλουμε τα μάτια του άλλου'' αντί να χαιρόμαστε για ότι καταφέρνει. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου προτιμούμε να κακολογήσουμε κάποιον επειδή δεν ακολουθεί το ρεύμα και "διαφέρει", μα στην τελική πως ορίζεις το διαφορετικό όταν ακόμα κι αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα;
Στην καθημερινότητα μας πολλές φορές μπορεί να βγάλουμε τόσο μίσος απέναντι σε κάτι και πολλές φορές μπορεί και να μην το καταλάβουμε. Άλλες φορές αυτό γίνεται συνειδητά και είναι πολύ χειρότερο. Γιατί όταν συνειδητά μισείς κάποιον τόσο πολύ έχεις συνειδητά επιλέξει να κάνεις και κακό σε κάποιον, έστω και έμμεσα. Γιατί το μίσος πληγώνει (αν και προσωπικά νιώθω ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από το να σε μισούν αλλά ίσως αυτό τα αναλύσουμε σε επόμενη ανάρτηση). Το να έχεις λοιπόν συνειδητά επιλέξει να μισείς κάποιον, να βγάζεις συμπεράσματα συνήθως αρνητικά μάλιστα για τη ζωή κάποιου χωρίς να γνωρίζεις ολόκληρη την ιστορία που μπορεί να κρύβεται από πίσω μπορεί άραγε να οδηγήσει κάπου αλλού, πέρα από έναν αέναο κύκλο μίσους;
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου έχουμε μάθει ότι το εύκολο πράγμα είναι να μισούμε κάτι/κάποιον και να φορτώνουμε εκεί όλα μας τα προβλήματα και τη δυστυχία μας θεωρώντας ίσως ότι, αν δώσουμε όλη μας την κακή προσοχή κάπου αλλού θα νιώσουμε εμείς καλύτερα για ότι μας συμβαίνει. Λοιπόν για πείτε μου θεωρείται ότι δουλεύει; Μισείς κάποιον, κακολογείς κάποιον και τελικά τον κάνεις να αισθανθεί σκουπίδι. Τελικά αξίζει; Νιώθουμε καλύτερα μετά από αυτό; Θεωρούμε ότι τώρα λύθηκαν τα προβλήματα μας; Με το να είσαι τοξικός/η απέναντι σε κάποιον/κάτι απλά γιατί "μπορείς" θεωρείς ότι έβαλες το λιθαράκι σου στην κοινωνία;
Και ίσως τώρα μου πείτε αφού έτσι έχουμε μάθει να κάνουμε τι μπορεί να γίνει; Κι όμως πολλά, δεν σημαίνει ότι επειδή έχουμε μάθει κάτι με έναν συγκεκριμένο τρόπο ότι είναι και ο σωστός ή καλός τρόπος. Πολλές φορές θα χρειαστεί να αλλάξουμε τρόπους και συμπεριφορές για να ανταπεξέλθουμε σε καταστάσεις στη ζωή μας τι αλλάζει εδώ; Γιατί από ένα σημείο και μετά το γνωρίζουμε ότι αυτό που λέμε, αυτό που σκεφτόμαστε για κάποιον/κάτι μπορεί να προξενήσει κακό παρόλα αυτά το συνεχίζουμε. Γιατί; Γιατί το επιλέγουμε. Επιλέγουμε να κάνουμε αρνητικά σχόλια για κάποιον, επιλέγουμε να σκεφτούμε πρώτα αρνητικά για κάποιον, επιλέγουμε να υποβιβάζουμε κάποιον επειδή θεωρούμε ότι απειλούμαστε. Εν τέλει επιλέγουμε να αφήνουμε το μίσος να μας οδηγεί και να βγάζουμε προς τα έξω έναν εαυτό που σίγουρα αν τον δούμε έξω από το δικό μας πρίσμα, στο τέλος δεν θα είμαστε και ιδιαίτερα περήφανοι.
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να επιλέξουμε; Spread love no hate they say. Μήπως λοιπόν ήρθε ο καιρός να επιλέγουμε να μην σκεφτόμαστε πάντα πρώτα έχοντας κάτι αρνητικό στο νού μας; Επιλέγοντας να χαιρόμαστε με την χαρά του άλλου και να μην τον υποβιβάζουμε στην πρώτη ευκαιρία που μας δίνεται; Μήπως ήρθε η ώρα να επιλέξουμε να μην μισούμε τον εαυτό μας, να μην τον υποβιβάζουμε; Διότι ξέρετε στην τελική, συνήθως αυτό που υπάρχει μέσα μας αυτό αντικατοπτρίζεται και προς τον υπόλοιπο κόσμο. Εγώ λοιπόν αρνούμαι να γίνω υποχείριο των αρνητικών μου σκέψεων ή/και πράξεων εσείς;
