Γεια σας γαριδάκια!
Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να προσέχετε την υγεία σας!(καθόλου δεν έχω σκάσει με τον covid-19 όχι γιατί το λέτε αυτό). Αλλά σήμερα όπως θα είδατε και από τον τίτλο ξέρετε ήδη γιατί θέλω να μιλήσουμε.
Τις τελευταίες μέρες το συγκεκριμένο hashtag έχει αρχίσει να κάνει δυναμική εμφάνιση σε όλα τα social media και βρίσκεται πολύ κοντά με ένα άλλο συγγενικό του hashtag, και ναι, μιλάω για το black lives matter. Με αφορμή και κάποια πρόσφατα γεγονότα τα οποία με τη σειρά τους ξεκίνησαν για άλλη μια φορά μια αλυσίδα αντιδράσεων νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να βάλουμε το μυαλό μας σε μερικές σκέψεις. Όπως ξέρετε δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα γεγονότα λίγο πολύ έχουν ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου και είναι γνωστά. Σε αυτό που θα αναφερθώ γενικά είναι το εξής: το μίσος και ο ρατσισμός απέναντι στους Ασιάτες δεν είναι κάτι "καινούργιο", κάτι που ξαφνικά ξεπήδησε και νομίζω είναι ώρα να το συνειδητοποιήσουμε.
Αν και σίγουρα θα μπορούσα να σας κάνω και μια ιστορική αναδρομή για να εξηγήσω πολλά παρόμοια φαινόμενα που βλέπουμε αυτές τις μέρες θα προτιμήσω να σας αναλύσω λίγο τις σκέψεις μου γύρω από αυτό το θέμα. Ακριβώς όπως και ο ρατσισμός και το μίσος απέναντι στους έγχρωμους έτσι και εδώ όλη αυτή η συμπεριφορά απέναντι στους Ασιάτες δεν είναι κάτι διαφορετικό. Για άλλη μια φορά τείνουμε να γινόμαστε εχθρικοί απέναντι στο διαφορετικό, σε αυτό που δεν μοιάζει με ότι έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε λογικό και εύκολο να "ρίξουμε" εκεί το φταίξιμο για ότι δυσάρεστο συμβαίνει στη ζωή μας γιατί θεωρούμε ότι δεν ταυτιζόμαστε μαζί του. Αλλά γίνεται να μην ταυτιζόμαστε με ανθρώπους που ναι, μπορεί να έχουν π.χ πιο σχιστά μάτια από εμάς αλλά στην ουσία αντιμετωπίζουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα; Ναι υπήρξε διαρροή στο σπίτι σου, το ίδιο ακριβώς έπαθε και ο Ασιάτης γειτονάς του μερικά τετράγωνα παρακάτω. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ρίξει το φταίξιμο σε εσένα και ούτε κι εσύ θα έπρεπε. Και ναι δίνω ένα τόσο απλό παράδειγμα γιατί και στην πραγματικότητα είναι τόσο απλό: τελικά δεν διαφέρουμε τόσο όσο νομίζουμε.
Ναι δεν έχουμε την ίδια εμφάνιση αλλά μήπως και μεταξύ του ¨λευκού" γένους που τόσο ακούγεται πια, έχουμε και πάλι όλοι την ίδια εμφάνιση; Γιατί είμαι πολύ σίγουρη ότι δεν μοιάζεις καθόλου με τον διπλανό σου είτε πρόκειται για εξωτερικά χαρακτηριστικά, είτε για τον τρόπο ντυσίματος κλπ. Ναι δεν έχουμε τα ίδια έθιμα και συνήθειες με τους Ασιάτες, ούτε όμως και μεταξύ μας έχουμε ακριβώς τα ίδια έθιμα και συνήθειες. Και between us fun fact: η ασιατική κουλτούρα είναι από τις πιο πλούσιες και ποικιλόμορφες σε όλο τον πλανήτη, just a little respect towards it won´t bite you now, will it?
Αλλά γιατί παρόλο που εν τέλει δεν διαφέρουμε τόσο συνεχίζουμε να κάνουμε διαχωρισμούς; Γιατί νιώθουμε ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους; Η απάντηση είναι απλή, γιατί το διαφορετικό μας τρομάζει, γιατί είναι κάτι άγνωστο, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει. Λογικό βέβαια, όταν δεν το γνωρίζεις θεωρείς ότι είναι κάτι που μπορεί να σε βλάψει με κάποιο τρόπο αλλά εν τέλει αυτό συμβαίνει; I beg to differ i believe. Σύμφωνοι είναι κάτι που δεν έχει συνηθίσει το μάτι να βλέπει αλλά ως εκεί, γιατί ποτέ δεν είναι σωστό να τραβάμε τα όρια ή να να ΄βαζουμε "ταμπέλες" κρίνοντας από τον επιφανειακό τρόπο που κρίνουμε. Και ας μην κρυβόμαστε, συνέχεια κρίνουμε από την εξωτερική εμφάνιση κάποιου και φτάνουμε σε συμπεράσματα που πολλές φορές μπορεί να απέχουν και μίλια από την πραγματικότητα.
Γι'αυτό ακριβώς οφείλουμε να μάθουμε να σεβόμαστε τον άλλο ακόμη και αν φαίνεται κάπως..."διαφορετικός" από εμάς. Γιατί μερικές φορές εμείς βάζουμε τις ταμπέλες κι εμείς δημιουργούμε αυτό που κάποτε είχαμε σχηματίσει ως ιδέα στο μυαλό μας, επομένως ναι μετά ίσως να έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι κάτι που εξαρχής δεν θα έπρεπε να είναι τρομαχτικό (ή χρησιμοποιήστε όποια άλλη λέξη θέλετε) και τότε είναι που θα αποποιηθούμε κάθε ευθύνη και θα τη ρίξουμε σε κάποιον άλλο. Μήπως λοιπόν είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Και ας ξεκινήδουμε με κάτι απλό like the discrimination of asian people you never know what miracles it can make!
