Γεια σας γαριδάκια!
Τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι τέλεια και να χαλαρώσατε λίγο τώρα με τις διακοπές του Πάσχα (για όσους το γιορτάζουν φυσικά). Σήμερα που λέτε είπα να φρικάρω λίγο γύρω από το γεγονός ότι ΤΑ ΧΑΜΗΛΟΚΑΒΑΛΑ ΤΖΙΝ επιστρέφουν στη μόδα! ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΩ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ.
Θαρρώ ότι έχω ακόμα κάποια προπολεμικά κομμάτια κάπου χωμένα σε έναν σάκο στην άβυσσο της ντουλάπας μου, και ίσως πάω κι εγώ να κλάψω σε μια γωνίτσα σε εμβρυακή στάση.A lil overdramatic? Maybe...maybe not! Όχι σοβαρά όμως τώρα ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ απλώνεται μέσα στο κεφάλι μου, ποιος ο λόγος να επιστρέψει ένα από τα πιο άβολα παντελόνια στον κόσμο; Όταν ο Alexander Mcqueen αποφάσισε στα 90s´ να επιφέρει μια αλλαγή στις τάσεις της μόδας επέλεξε να το κάνει με αυτά ακριβώς τα παντελόνια, λέγοντας ότι σκοπός του ήταν κυρίως να επιδείξει: "the bottom of the spine, that´s the most erotic part of anybody´s body, man or woman". Εν τέλει βέβαια δεν έμειναν εκεί αλλά κατέληξαν να κατεβαίνουν τόσο κάτω που να βλέπουμε ένα όχι και τόσο aesthetic οπίσθιο μέρος του σώματος (elegance, it´s clearly for elegance) και στα δύο φύλα και να τονίζουν τη λεκάνη (ή τουλάχιστον ένα συγκεκριμένο οστό/σημείο της) των γυναικών και κυρίως των λεπτών "skinny" γυναικών.
Και τώρα δημιουργώντας αυτό το πάτημα σας κανω την εξής ερώτηση: Η μόδα όπως τη γνωρίζουμε είναι όντως για όλους; Και επειδή ξέρω ότι έχω έξυπνο κοινό ξέρουμε και την απάντηση αλλά ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω. Δεν θα αναφερθώ εδώ στα plus size αν και πολύ θα το ήθελα, αλλά όλοι μπορούμε να καταλάβουμε και να παρατηρήσουμε εύκολα ένα πράγμα και αν δεν το είχατε παρατηρήσει ε λοιπόν ιδού: αντί τα ρούχα να φτιάχνονται για τους ανθρώπους βρισκόμαστε μέσα σε μία κατάσταση όπου οι άνθρωποι πρέπει να "φτιάξουν" τον εαυτό τους για να ταιριάξουν στα ρούχα.
Γιατί υπάρχουν συγκεκριμένα νούμερα για συγκεκριμένα μεγέθη; Γιατί δεν υπάρχουν ποικιλία στα ρούχα για όλα τα μεγέθη αλλά συνήθως περιορίζονται και αν είσαι τυχερός/-ή μπορεί να βρεις μια στο τόσο και μεγαλύτερα ή μικρότερα νούμερα; Αντί λοιπόν η μόδα να "υπηρετεί" όπως υποστηρίζει τον άνθρωπο και το σώμα του, ο άνθρωπος "υπηρετεί" τη μόδα και τα standar που η ίδια ορίζει. Γιατί πρέπει να κάνουμε δίαιτες ή να λιώνουμε στη γυμναστική μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να "χωρέσουμε" σε ένα παντελόνι; Γιατί να μας ορίζει ένα παντελόνι ή μία μπλούζα το πως θα πρέπει να είναι το σώμα μας για μα ταιριάζουμε σε standar τα οποία στην τελική δεν έχουμε οι ίδιοι επιλέξει;
Τα low rise jeans εμπέφτουν σε αυτή την περίπτωση φυσικά αφού μόνο οι πιο λεπτές (skinny) κοπέλες μπορούν να τα φορέσουν σχετικά πιο άνετα και να δείχνουν "ωραία" (όσο γίνεται δηλαδή) γιατί τονίζουν ένα συγκεκριμένο σημείο του κόκκαλου της λεκάνης που δυστυχώς σύμφωνα με το "πρότυπο" του συγκεκριμένου παντελονιού, αν δεν είσαι όντως πολύ λεπτός δεν μπορείς να το αναδείξεις. Επομένως για μία ακόμη φορά πέφτουμε στην παγίδα των unrealistic beauty standards που θέτει η κοινωνία. Το ρούχο μπορεί να οριστεί ως το απαραίτητο ένδυμα που φοράει κάποιος για διευκόλυνση του επομένως, γιατί αντί τα ρούχα να μας υποστηρίζουν, εμείς να προσπαθούμε να υποστηρίξουμε τα ρούχα, τα οποία, δημιουργήθηκαν ακριβώς για αυτή την περίσταση;
Η απάντηση σε πολλές περιπτώσεις είναι απλή. Καλώς ή κακώς έχουμε μεγαλώσει γύρω από πρότυπα τα οποία μας υποδεικνύουν τι και πως πρέπει να ντυνόμαστε, πως χρειάζεται να καταναλώνουμε συνεχώς για να έχουμε μια ευκαιρία να είμαστε ευτυχισμένοι και γενικότερα σήμερα ζούμε σε μία υλιστική κοινωνία όπου τα υλικά αγαθά είναι το παν. Αλλά ας μην παρεξηγηθούμε, όλοι το κάνουμε και δεν είναι απαραίτητα κακό, μέχρι τουλάχιστον να μην χαθεί το μέτρο. Έτσι λοιπόν, δεν νομίζω ότι κάνει εντύπωση το γεγονός ότι και η μόδα έχει οικοδομηθεί γύρω από αυτά τα πρότυπα. Και όπως προανέφερα αυτό γίνεται πολύ απλά, όταν δεν βρίσκεις νούμερα για εσένα ουσιαστικά σε αναγκάζουν να βρεις εσύ έναν τρόπο για να ταιριάξεις σε αυτά τα νούμερα. Από πότε λοιπόν υποστηρίζουμε περισσότερο ένα υλικό αγαθό με αυτό τον τρόπο; Γιατί να μας δημιουργούμε κόμπλεξ για κάτι που θεωρείται βασικό και αυτονόητο όπως το να βρίσκεις ένα παντελόνι στα μέτρα σου; Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να μάθουμε να υποστηρίζουμε περισσότερο το σώμα μας αντί τα ρούχα με τα οποία το ντύνουμε.
